W roku szkolnym 2006/2007 Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno – Pedagogicznej we współpracy z przeszkolonymi wcześniej przez Nadę Ignjatović Savić trenerami, przeprowadziło pilotaż programu.
Program został oceniony pozytywnie. Większość nauczycieli, uczniów i rodziców uznało, że program jest przydatny i zauważono następujące efekty jego realizacji:
- poprawa relacji interpersonalnych w szkole oraz korzystne zmiany wśród nauczycieli, przede wszystkim lepsze zrozumienie siebie nawzajem oraz większa otwartość, życzliwość i współpraca,
- program pozwolił nauczycielom lepiej poznać uczniów, dowiedzieć się więcej o lękach i ograniczeniach niektórych dzieci,
- nauczyciele stali się bardziej otwarci i wyrozumiali,
- program był przyjmowany przez dzieci pozytywnie, były chętne, aktywne i zaangażowane,
- nauczyciele zauważyli pozytywne zmiany u większości uczniów w wyniku realizacji programu, dzieci nauczyły się wypowiadania się na forum grupy, słuchania siebie nawzajem i swobodniejszego wyrażania swoich uczuć i potrzeb,
- wielu rodziców zauważyło zmiany w swoich dzieciach, najczęściej sygnalizowali, że dzieci stały się bardziej otwarte i chętniej z nimi rozmawiają,
W podsumowaniu pilotażu nauczyciele stwierdzili, że jest to użyteczny program wychowawczy i stanowi ciekawą oraz atrakcyjną propozycję programową dla szkoły. To, co zdecydowanie utrudniało realizację zajęć – to zbyt liczne klasy i trudności z utrzymaniem dyscypliny podczas zajęć.
Nauczyciele zauważyli wiele korzystnych zmian, jakie zaszły w nich samych i w uczniach po zrealizowaniu programu. Nauczyciele zaczęli doceniać i słuchać uczniów oraz siebie nawzajem, wielokrotnie dzielili się między sobą doświadczeniami zdobytymi podczas realizacji zajęć. Nauczyciele i rodzice dostrzegli również zmiany w zachowaniu u większości dzieci. Największym sukcesem było otwarcie się dzieci nieśmiałych i zamkniętych w sobie. Poza tym uczniowie wynieśli dużo umiejętności przydatnych w codziennym życiu, zarówno w szkole jak i w domu. Nauczyli się słuchać siebie nawzajem, stali się bardziej tolerancyjni i otwarci w komunikacji, bardziej swobodni w wyrażaniu swoich uczuć i potrzeb. Dzięki realizacji programu w większości szkół bardzo poprawiła się atmosfera. Podczas zajęć każde z dzieci miało możliwość wypowiedzenia się i bycia wysłuchanym, duża ilość ćwiczeń ruchowych, zabaw, rysowanie podnosiło atrakcyjność warsztatów.
Pozytywne rezultaty pilotażowej realizacji programu „Strażnicy Uśmiechu” w Polsce pozwoliły na podjęcie decyzji o zarekomendowaniu tego programu szkołom podstawowym przez Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno – Pedagogicznej.